Les 39: Interpretatie
Als je met de vorige delen hebt meegedaan, dan ben je al heel ver gekomen en kun je inmiddels al een heleboel muziek lezen. We hebben geleerd over de hoogte van muzieknoten op de notenbalk, de lengte van muzieknoten en rusten, de maat waarin we muziek verdelen, en over kruizen, mollen en herstellingstekens om ook halve toonsafstanden omhoog of omlaag te gaan.
Waar we nog niet naar gekeken hebben, is de manier waarop muziek gespeeld wordt. Bijvoorbeeld, moeten we alle noten heel luid spelen of juist heel zacht? Moeten we de noten snel achter elkaar aan spelen, of juist heel langzaam? En hoe wordt dit dan opgeschreven in de muziek?
Voor de manier waarop een muziekstuk gespeeld moet worden, zijn ook een heleboel tekens en woorden bedacht. Deze tekens geven aan hoe een componist (degene die de muziek heeft geschreven) in gedachten had het stuk te spelen. Maar dit is niet altijd duidelijk en ook niet voor iedereen hetzelfde.
Een componist is iemand die muziek bedenkt en schrijft.
Stel dat er bij een muziekstuk staat dat het "snel" gespeeld moet worden, hoe snel is "snel" dan? Voor de één zal dit anders zijn dan voor de ander. Daarom is muziek maken en luisteren ook zo leuk, omdat niemand het op precies dezelfde manier doet of hoort. De manier waarop iemand een muziekstuk speelt, noemen we ook wel interpretatie. Iedereen heeft zo zijn eigen interpretatie.
Luister Luister Hierboven is bijvoorbeeld een klein stukje pianomuziek (het begin van de eerste "Nocturne" van de componist Chopin) gespeeld door twee beroemde pianisten (Arthur Rubinstein en Claudio Arrau). Kun je verschillen horen?
Interpretatie is de manier waarop een muziekstuk gespeeld wordt.
In dit deel zullen we gaan leren hoe we kunnen zien hoe snel muziek gespeeld moet worden. Dit noemen we het tempo van de muziek. Het tempo valt ook onder interpretatie en zal niet voor iedereen precies hetzelfde zijn. Hoewel er regels zijn voor het aangeven van het tempo, mag je altijd een beetje zelf bepalen hoe snel er gespeeld of gezongen wordt.
